یبار یه جایی می‌خوندم آدما در مقابل شنیدن ناراحتی یکی ۲ دستن!
یه دسته سعی میکنن دلداری بدن، حال طرف رو عوض کنن و چیزای این قبیل
اون یکی دسته سعی میکنن مشکل رو حل کنن! معمولا این دسته کنجکاوترن و بیشتر و دقیق‌تر سوال می‌پرسن!
اگه نظر بالا رو قبول کنیم، من خودمو جزو دسته اول می‌دونم! حالا حالتاییم هست که دومی پیش بیادا! مثلا طرف بگه ناراحتم امتحانو خراب کردم، میام بهش بگم خب فلان پروژه امتیازی رو بزن، فلان حرکتارو کن بلکه اوضاع بهتر شه! ولی در حالت کلی اولیم!
واسه همین هیچ‌وقت گروه دوم رو درست حسابی درک نکردم! مثلا نزدیک‌ترین دوستم ازوناست! یعنی خیلی ازوناست! 🤣 گریون هم برم پیشش، نمیاد بقلم کنه آرومم کنه! سریع می‌پرسه چیشده؟ منم یکم توضیح میدم و میره تو فکر 😐😂 بعدش دوباره میاد بیشتر و می‌پرسه و ... این روند اونقدر ادامه پیدا می‌کنه تا یه راه حلی بیابه یا زمان بگذره و من دیگه حالم خوب شده باشه! 😂
خودم دوست دارم تواناییشو داشته باشم که بتونم کمک کنم تو اینجور شرایط! ولی خب نمی‌تونم! یعنی بلد نیستم! صرفا بلدم حالشو تغییر بدم! حواسشو پرت کند و بخندونمش.... نمی‌دونم اینم یه مهارته یا یچیز ذاتیه.
⚫️⚫️⚫️شهادت امام رضا(ع) تسلیت....
